admin 
محمدصادق جوادی‌حصار در گفت‌و‌گو با ایلنا، درباره اینکه در این شرایط اقتصادی چگونه می‌توان اعتماد عمومی جامعه را حفظ کرد؟ گفت: به نظر من بزرگترین عامل اطمینان‌آفرین در مناسبات داخلی و بین‌المللی اعتماد کامل بین دولت ملت است که اگر این مهم وجود داشته باشد فشاری که از جانب آمریکایی‌ها بر اثر خروج از برجام به ایران وارد می‌شود می‌تواند باعث انسجام ملی شود و مردم را هم با یکدیگر متحدتر کند.
وی ادامه داد: در انسجام ملی است که مردم مثلا می‌توانند اوراق قرضه مثل همان چیزی که در دولت مصدق خریدند را خریداری کنند و می‌توانند خرید‌های خارجی خود را کم کنند تا دولت مجبور نباشد برای جبران ارز تحت فشار قرار بگیرد یا به خارجی‌ها باج دهد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب با بیان اینکه اگر بین دولت و ملت اعتماد وجود داشته باشد حتی تهدیدهای علیه کشور می‌تواند به فرصت تبدیل شود، اظهار داشت: اگر شکاف بین دولت و ملت افزایش پیدا کند و اعتماد موجود از بین برود یا مخدوش شود و مردم در آن شرایط مشاهده کنند که رانت و رشوه و دزدی در اموال عمومی وجود دارد و دستگاه قضایی آن صلابت لازم را نشان نمی‌دهد و موازی‌‌‌‌کاری و مبارزه درونی قدرت در بین بالادستی‌های کشور علنی شده و می‌خواهند یکدیگر را از عرصه بیرون کنند، در این شرایط مردم قطعا ناامید می‌شوند.
جوادی حصار افزود: وقتی مردم از دولت و از دستگاه‌های حاکمه ناامید شوند هرکس به فکر این می‌افتد که بار خود را جمع کند و به فکر خودش باشد که در این صورت این انسجام ملی و اتحاد ملی به انسجام خانوادگی تبدیل می‌شود که هر خانواده‌ای منافع خود را حفظ کند.
وی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید حفظ این اعتماد عمومی چقدر برای تصمیم‌گیران کشور ما مهم است، تصریح کرد: ظاهرا آن کسانی که در تعامل با ملت هستند از دو منظر به این مساله نگاه می‌کنند یک منظر این است که عده‌ای بقای کشور و دوام نظام را منوط به قدرت نظامی و دفاعی کشور می‌دانند و معتقدند ما با تقویت نظامی و بنیه دفاعی خود از بیرون آسیب‌‌پذیر نخواهیم شد و از درون هم سطحی از حامی و مدافع را برای خودمان می‌توانیم حفظ کنیم که حتی در شکل دموکراتیکش هم به حاشیه نرویم و در متن باقی بمانیم.
این عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی اضافه کرد: این‌ها به حمایت و مشارکت حداقلی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی بسنده می‌کنند و می‌گویند ما اگر بتوانیم اقتدار حاکمیتی و بنیه‌های دفاعی و نظامی خود را تقویت کنیم و از بحران‌ها بگذریم این نارضایتی‌های مقطعی و جزئی را می‌توانیم کنترل و مدیریت کنیم بنابراین بعدا که ما از بحران عبور کردیم این‌ها هم به مدافعان ما تبدیل می‌شوند. این یک نگاهی است که عده‌ای در کشور دارند و در سطوح عالی مدیریتی هم این نگاه را دارند.
جوادی حصار با بیان اینکه عده دیگری معتقدند بنیه‌های دفاعی و نظامی و قدرت حاکمیتی وقتی ارزشمند و اثرگذار است که مبتنی بر اقتدار ملی باشد، خاطرنشان کرد: اقتدار ملی هم یعنی حمایت اکثریت چشم‌‌نواز ملت، در نتیجه این اقتدار و حمایت ملی می‌تواند دولت‌ها را از تعرضات بیرونی و اعتراضات داخلی مصون نگاه دارد. در چنین شرایطی اعتراضات داخلی هم به خاطر همدلی و همراهی و همنوایی بین دولت و ملت کاهش پیدا می‌کند چون بالاخره یک درصد بسیار قابل توجهی از مردم با دولت همدلی می‌کنند درنتیجه اعتراضات کنترل خواهد شد.
وی ادامه داد: متاسفانه این نگاه دوم که نگاه بنیادی‌تر و زیرساختی‌تری بوده که مشارکت آفرین، حمایت‌‌آفرین و تولیدکننده اقتدار است، کمتر به آن توجه می‌کنند. با این وضعیت افزایش روزافزون شکاف دولت – ملت و بی‌‌اعتمادی لجام گسیخته‌ای که الان در میان مردم نسبت به دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی به وجود آمده به این مورد کمتر توجه می‌کنند.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب افزودک باید یکی از مهمترین آسیب‌شناسی‌ها در این حوزه اتفاق بیافتد و باید ببینیم چه‌کار می‌توان کرد که مردم دوباره احساس کنند خودشان هستند که تصمیم می‌گیرند و خودشان هستند که دارند مدیریت می‌کنند و خوب یا بد را گزینشگری کردند.
جوادی حصار در پاسخ به این سوال که توجه به این نگاه دوم برای سال آینده که انتخابات مجلس را هم پیش رو داریم چقدر ضرورت دارد که با اهمیت دادن به این نگاه بتوانیم بار دیگر شور ملی را در سطح بالایی داشته باشیم؟ ابراز داشت: به نظر من راه‌های زیادی وجود دارد ولی دم‌‌دستی‌‌ترین و عملیاتی‌ترین راه این است که نظام پارلمانی و حزبی در جامعه به طور واقعی تقویت شود.
وی اضافه کرد:شرط آن هم این است که از نظر قانونی چند اتفاق لازم و ضروری رخ دهد یکی اینکه پدیده نظارت که به یک اهرم ضربه آفرین در افکار عمومی تبدیل شده است اصلاح شود هرچند که حتی ممکن است غایتا هم اینگونه نباشد.
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی با تاکید بر اینکه نظارت شورای نگهبان تبدیل شده به اینکه ما مجلس خوب، آزاد و مستقل را نمی‌توانیم داشته باشیم، بیان کرد: این شیوه باید اصلاح شود یعنی شورای نگهبان همانطور که در قانون هم پیش‌بینی شده نظارت بر مصوبات مجلس را داشته باشد نه بر نمایندگان چون نماینده باید مصونیت داشته باشد و باید آزاد انتخاب شود تا بعدا هم بتواند آزاد انتخابگری کند و آزاد هم عمل کند. این می‌تواند مشارکت آفرین باشد.
جوادی حصار ادامه داد: دوم اینکه حزب به معنای واقعی کلمه بتوانند در تعیین قدرت نقش‌‌آفرین باشند یعنی اگر احزاب چپ یا راست یا احزاب اعتدالی یا هر حزب دیگری توانستند مجلس و ریاست‌‌‌جمهوری را به دست بگیرند و واقعا توانستند برنامه‌هایشان را اجرا کنند. این هم مشارکت آفرین است.
وی با بیان اینکه یکی از آفت‌هایی که داریم این است که مردم می‌آیند در انتخابات شرکت می‌کنند و بعد می‌بینند رئیس‌‌جمهوری که انتخابش کرده‌اند با یک برنامه‌هایی آمده ولی آن برنامه‌ها اجرا نمی‌شود، یادآور شد: بعد هم که از او پرسیده می‌شود چرا اجرا نمی‌شود می‌گوید نمی‌گذارند. چه کسی نمی‌گذارد؟ باید این نمی‌گذارندها از بین برود.
مدیرمسئول روزنامه توقیف شده توس با بیان اینکه هر برنامه‌ای که در کشور با انتخاب مردم رای می‌آورد و به قدرت می‌رسد آن برنامه تا پایان چهارسال بدون ممانعت‌ها و مزاحمت‌های فراقانونی و غیرقانونی باید اجرا شود تا مردم نتیجه برنامه را ببینند و بعد از چهارسال یا هشت سال یا به همان برنامه یا ادامه آن برنامه رای دهند یا به خلاف آن برنامه رای دهند، عنوان کرد: اینکه هر دولتی سر کار بیاید و آخرش بگوید نمی‌گذارند من کار کنم، این یعنی چه کسی نمی‌گذارد که کار کنند؟ بالاخره همه دولت‌های جمهوری اسلامی که خائن نیستند، همه دولتمردان که خائن نیستند چه کسانی هستند که نمی‌گذارند این دولت‌ها کار کنند؟
وی افزود: آن منابع و مراکزی که مانع از تحقق اراده ملت می‌شوند باید از سر راه ملت برداشته شوند تا مردم امید واقعی به اجرای منویات خود پیدا کنند. ما برنامه مصوب می‌کنیم ولی قدرت اجرای آن را نداریم.
این عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی پاسخ به این سوال که چرا بعد از گذشت چهاردهه از انقلاب هنوز منافع ملی را برای خود تعریف نمی‌کنیم، عنوان کرد: برای اینکه از روزهای اول انقلاب تا الان بین ملیت و عقاید مسلط تضاد تعریف کرده‌اند یعنی از همان روزهای اول عده‌ای گفتند ملیت چیزی منفی است و زمانی که شما کلمه ملی را منفی اعلام می‌کنید حال منفعت ملی را چطور می‌خواهید مثبت تعریف کنید؟ این ملیت باید یک جایگاهی داشته باشد.
جوادی حصار با بیان اینکه ملیت ناشی از رای ملت باید باشد، گفت: وقتی می‌گوییم ملت ایران دارد می‌آید در انتخابات و راهپیمایی شرکت می‌کند، ملت ایران به این امر روی خوش نشان می‌دهد، به آن امر ترش‌‌رویی می‌کند و از آن روی برمی‌گرداند این یعنی ملاک و معیار خواست ملت است.
وی با تاکید بر اینکه وقتی ملاک و معیار خواست ملت شد، سپس باید منفعت این ملت را خود این ملت تعریف کنند و کس دیگری نباید بگوید شما نمی‌فهمید منفعتتان چیست و من برای‌تان منفعتتان را تعریف می‌کنم، اظهار داشت: آن جایی که مردم منفعت ملی را تعرف کنند می‌شود ملاک و محور عمل و آن‌جایی که دیگران بخواهند برای ملت ایران منفعت ملی تعریف کنند و در تعارض با منافع واقعی مردم باشد آنجا آن منفعت خلاف منفعت واقعی و ملی مردم خواهد بود.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب با بیان اینکه یک اراده مسلط از خارج از کشور و یک اراده سلطه‌طلب از داخل کشور همسو و همگام با یکدیگر برای ناامید کردن مردم در امر تعیین سرنوشت عمل می‌کنند، تصریح کرد: برای اینکه مردم را برسانند به اینجا تا بگویند فایده‌ای ندارد، ول کنید و برویم، اگر مردم مسئله را رها کردند در واقع دارند در زمین آن دو لبه قیچی بازی می‌کنند که می‌خواهند بند ناف ملت را از امر تعیین سرنوشت ببرند.
جوادی حصار اضافه کرد: اینجا این اتفاق می‌افتد که یک عده برای خودشان به عنوان قیم به جای مردم تصمیم بگیرند و آنجا هم این عده این‌ها را تحت فشار قرار دهند که فارغ از پشتوانه‌های ملی پای میز مذاکره بنشانند و تحت فشار امتیاز بگیرند. یعنی در هر دو صورت بازنده اصلی ملت ایران خواهند بود اگر به مرحله بی‌‌تفاوتی برسد.
وی با بیان اینکه مردم باید مبارزه کنند و مبارزه قانونی و چهارچوب‌‌دار و مبارزه انتخاباتی داشته باشند و ناامید نشوند، خاطرنشان کرد: ما به رئوس قله نزدیک می‌شویم چون شفافیت اصل مبارزه است. بالاخره مردم به برکت فضای مجازی و مبارزات مدنی خیلی مسائل برایشان مشخص شده که کانون‌های قدرت پنهان پیدا شدند، کانون‌های سلطه‌خواهی و تسلط‌طلبی بر منافع مردم روشن شده‌اند و رانت‌ها و رانت‌خواران برای مردم مشخص شده‌اند.
این روزنامه‌نگار یادآور شد: اکنون که این کانون‌ها مشخص شده‌اند مردم نباید میدان مبارزه را ترک کنند اتفاقا اکنون باید مبارزه را تا آخر راهش ادامه دهند و رانت‌خواران و منفعت‌جویانی که از بی فاوتی مردم ارتزاق کردند و از غفلت مردم ارتزاق کردند را از عرصه‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری به حاشیه برانند و نگذارند آن‌ها همچنان برای مردم تصمیم بگیرند.
